برآورد میزان بقای مبتلایان به سرطان مری و برخی عوامل مرتبط با آن، در استان گلستان در سال۱۳۸۷

مقدمه و هدف: استان گلستان از نظر میزان ابتلا به سرطان مری یکی از مناطق پر خطر در دنیاست. در مطالعه حاضر میزان بقای مبتلایان سرطان مری به صورت مبتنی بر جمعیت، بررسی شد. روش کار: در این مطالعه طولی، 223 بیمار مبتلا به سرطان مری که در سال های 1386 تا 1387 در مرکز ثبت مبتنی بر جمعیت سرطان استان گلستان ثبت شده بودند، وارد مطالعه شدند. با استفاده از روش کاپلان مایر، میانه بقا اندازه گیری و برای مقایسه میزان های بقا در زیرگروه ها، از آزمون لگاریتم رتبه ای استفاده شد. برای بررسی ارتباط متغیرهای مختلف با میزان بقا، نسبت خطر تعدیل شده ( hradj ) با استفاده از مدل رگرسیون چند متغیره کاکس محاسبه شد. نتایج: از مجموع 223بیمار، 129(8/57%) نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران5/12± 3/64 بود. میانه بقا در افراد مورد مطالعه حدود 11 ماه بود. میزان بقا 6 ماهه، یک ساله و 3 ساله، به ترتیب 69%، 47 % و 14% بود. نتایج مدل رگرسیون کاکس نشان داد که نسبت خطرتعدیل شده برای مرگ در مرحله متاستاز، نسبت به مرحله موضعی، 89/13 برابر (فاصله اطمینان 95%: 32/24-93/7) و در شغل کارگر نسبت به کارمند، 4/2 برابر (فاصله اطمینان 95%: 47/1-8/3) بیشتر بود. نتیجه گیری: میزان بقای مبتلایان به سرطان مری در استان گلستان، نسبت به گزارش های پیشین از این منطقه، افزایش داشته است. با این حال، این میزان نسبت به کشورهای پیشرفته همچنان پایین است.